.png)
همانگونه که قبلا عنوان گردید شناخت صنعت به عنوان مقدمه ، می تواند باعث دقت در حرکت گردد. در بخش دوم گزارش ادامه شناخت را پیگیری می کنیم و سعی میکنیم ساختار دامداری ها را مورد مطالعه بیشتری قرار دهیم .
در صورتیکه علاقمند به شرکت در مباحث هستید به شماره ۰۹۱۳۱۰۲۶۲۳۵ در واتساپ یا تلگرام پیام دهید.
میزان خودکارسازی (اتوماسیون) فرآیندها:
بیشتر فعالیت‌ها در دامداری‌های مورد بررسی هنوز به‌صورت دستی توسط نیروی انسانی انجام می‌شود.
برای نمونه، در ۵۶٪ دامداری‌ها باسکول‌ها (وزن‌کشی) دستی اداره می‌شود
و تنها ۳۵٪ اتوماتیک (با سنسور یا سیستم کامپیوتری) شده است.
شاخص‌های محیطی مانند دمای بهاربند (THI) و کیفیت آب در بیش از ۷۰٪ موارد دستی یا اصلاً اندازه‌گیری نمی‌شود.
شیردوشی صنعتی در برخی واحدها وجود دارد
اما ثبت داده‌های آن هنوز در ۸۰٪ موارد دستی است
و حدود ۱۵٪ با سنسورهای خود شیردوش یا سیستم کامپیوتری پایش می‌شود.
تغذیه و خوراک‌دهی نیز ۶۱٪ دستی انجام می‌گردد و حدود ۲۹٪ مکانیزه یا کامپیوتری شده است.
سایر زمینه‌ها مانند
تشخیص آتش‌سوزی (فقط ۶٪ سنسوردار)،
شناسایی و توزین دام‌ها (زیر ۱۰٪ مجهز به RFID یا توزین خودکار) بسیار کم‌اتوماسیون هستند.
این آمار نشان می‌دهد سطح مکانیزاسیون و هوشمندسازی پایین است و بسیاری از فناوری‌های نوین (سنسورها، RFID، IoT) در اکثر دامداری‌ها به‌کار گرفته نشده‌اند.
تمایلات توسعه و سرمایه‌گذاری:
تقریباً همه پاسخ‌دهندگان برنامه‌ای برای گسترش دامداری خود دارند.
اکثریت دامداران نگرش رشدگرا دارند و به ویژه بر توسعه ظرفیت گله و زیرساخت‌های فیزیکی تمرکز کرده‌اند.
این امر حاکی از پتانسیل بالای تقاضا برای خدمات و تجهیزات مرتبط با توسعه دامداری است.
چالش‌ها و مشکلات اصلی:
از میان گزینه‌های مطرح‌شده درباره مشکلات جاری دامداری، برخی مشکلات تقریباً همه‌گیر هستند. طبق پاسخ‌ها:
هزینه خوراک و نهاده‌ها مهم‌ترین دغدغه است که ۷۰٪ دامداران آن را علامت زده‌اند.
پس از آن مشکل نیروی کار (کمبود یا گرانی کارگر/متخصص) با ۶۶٪
و بهره‌وری تولید پایین با ۵۱٪ در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
موضوع قیمت فروش شیر و گوساله (بازار ناپایدار یا نرخ پایین) برای ۴۸٪ مشکل‌ساز است
و تقریباً به همان میزان تجهیزات و ماشین‌آلات (استهلاک، خرابی یا هزینه تجهیزات – ۴۹٪) چالش محسوب می‌شود.
امور روزانه دامداری (مانند تلقیح، زایش و مدیریت روزمره) نزد ۴۳٪ مشکل‌آفرین بوده
و مسائل دامی (نژاد، بیماری‌ها و سلامت گله) در ۳۶٪ موارد ذکر شده است.
به طور متوسط هر دامدار ~۳ تا ۴ مورد از این چالش‌ها را همزمان دارد که نشان می‌دهد بسیاری با ترکیبی از مشکلات درگیرند. در جدول زیر درصد فراوانی هر مشکل مشاهده می‌شود:
مشکل اصلی دامداری درصد
قیمت بالای خرید خوراک و نهاده‌ها ۷۰٪
کمبود/هزینه نیروی کار متخصص یا کارگری ۶۶٪
پایین بودن بهره‌وری تولید ۵۱٪
مشکلات تجهیزات و ماشین‌آلات دامداری ۴۹٪
قیمت فروش شیر و گوساله (بازار) ۴۸٪
دشواری کارهای روزانه (تلقیح، زایش و…) ۴۳٪
مسائل دامی (نژاد، بیماری‌ها و …) ۳۶٪
جدول نشان می‌دهد «هزینه خوراک» و «نیروی کار» گسترده‌ترین مشکلات‌اند، در حالی که مسائل فنی-دامپزشکی کمترین فراوانی را داشت. این اولویت‌بندی مشکلات می‌تواند جهت تمرکز ارائه خدمات را مشخص کند.
وضعیت آموزش و توسعه مهارت‌ها:
نیاز آموزشی دامداری‌ها در چند حوزه سنجیده شد (بودجه و هزینه‌یابی، تغذیه دام، قراردادها و مسائل حقوقی، مدیریت بهره‌وری و احتمالاً سایر حوزه‌های مدیریتی).
اکثر دامداران دست‌کم در یکی از این حوزه‌ها احساس نیاز به آموزش داشتند. گزینه “نیازمند آموزشیم” به طور میانگین توسط ~۳۰٪ پاسخ‌دهندگان در هر حوزه علامت خورد که نشان می‌دهد کمبود دانش یکی از دغدغه‌های آن‌هاست.
از سوی دیگر، بسیاری از دامداران برای جبران این کمبودها از مشاوران استفاده می‌کنند (گزینه مشاور در همه حوزه‌ها بین ۴۱٪ تا ۵۲٪ انتخاب شده)
یا در کلاس‌های تخصصی خارج از مجموعه شرکت می‌کنند (بین ۲۱٪ تا ۴۳٪ بسته به حوزه).
آموزش داخلی (اتکا به یادگیری درون‌سازمانی توسط کارکنان باتجربه) نیز توسط حدود ۲۰٪ تا ۴۰٪ اشاره شده است.
به طور خاص، نیاز آموزشی در حوزه تغذیه دام و قراردادها/امور حقوقی بیشتر احساس شده (در این حوزه‌ها بالاترین درصد “نیازمند آموزشیم” دیده شد ~۳۵–۳۸٪)
و در حوزه مدیریت بهره‌وری افراد بیشتری احساس بی‌نیازی کرده‌اند (۲۶٪ گفتند نیاز به آموزش ندارند).
به طور کلی، الگوی آموزشی نشان می‌دهد که تقاضا برای خدمات آموزشی و مشاوره‌ای در صنعت دامداری بالاست و بسیاری از دامداران یا در حال استفاده از این خدمات‌اند یا تمایل به استفاده دارند.